بررسی الگوی روایی زمان در نمایشنامه « عکس عروسی»

نشان دادن الگوهای روایی یک مجموعه، گامی مهم در جهت بیان شبکه‌ای از عناصر روایی و ساختارمند ذهن بشر است.روایت‌شناسی به عنوان روشی علمی در صدد دست یافتن -الگوهایی روایی است. این دانش توانسته است در میان تفاوت‌های نگرشی و بینشی متون و آثار ادبی منظر تازه‌ای ازدستور زبان جهانی روایتدر نقد ادبی را باز نماید. نمایشنامه یکی از کهن‌ترین آثار ادبی بشر است که با کاربرد عناصر روایی - همانند داستان- از ظرفیت‌هایی ویژه در بهره‌گیری از مؤلفه‌های روایی برخوردار است. در این پژوهش با بهره‌گیری از روش تحلیلی، اسنادی ضمن بررسی مؤلفه‌های پست مدرن، نمایشنامه «عکس عروسی» نوشته چیستا یثربی بر اساس نظریه روایی ژرار ژنت بررسی شده است. تمرکز این پژوهش بر مؤلفه زمان شامل نظم، تداوم و بسامد بوده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد در نمایشنامه یادشده،گذشته‌نگری(analepsis)، آینده‌نگری(prolepsis)، تداوم(duration) و بسامد(frequency) به صورتی برجسته‌سازی شده در خدمت اندیشه‌های عمیق روانشناسی نویسنده‌ قرار گرفته است؛ به‌گونه‌ای که زمانِ به ظاهر پریشان نمایشنامه در قالب حوادث متن، ارتباطی پیوستاری با سایر عناصر روایی دارد.